Kadir Gecesi
Babacýðým, Nerelerdesin?
Ramazan Ay’ýnýn Yirmi yedinci gecesi idi!
O gece bir an da kayboldun ortalýktan...
Sonsuzluða doðru yola çýktýn.
Ardýnda, Gencecik bir kadýn ve;
Ýki çocuk býrakarak...
Yokluðun hissedilmeyecek gibi deðil!
Ramazan ay’ýnýn Yirmi yedinci gecesi idi.
Nerelerde isen yalvarýrým dön babacýðým!
Merhametinden þevkatinden esirgeme evlatlarýný.
Uyurken senin canlarýn gel baþlarýna;
Okþa,sev Caným oðullarým diyerek yücelt baba.
O Cansýz bedeninden kalma bir kare ile
Yetindirme evlâtlarýný..
Döv, söv, vur, kýz!
Ama yanlýz býrakma bizi en azýndan
Uyurken gördüðümüz Rüyalarda...
Varlýðýný hissettir!
Yokluðunu bizlere reddettir baba!
Bizi býrakýp gittiðin Ýlk Ramazan Gecesi idi.
Bir Yirmi Beþ Ocak gecesi idi o gece’nin karanlýðýnda
Býrakýp gittin, Bizi bir baþýmýza...
Bir Ramazan ay’ýnýn Yirmi yedinci gecesi idi!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.