HABERSİZCE YANYANA

mevsimler degiþmeye, toprak gülmeye,
çiçeklert açmaya,kuþlar ötmeye.
kuruyan dereler çýglýk, çýglýga,
yýlan da elbisesini degiþir oldu.

ec elin saati hep gece yarýsý,
ölümün geliþi san cýlarýndan.
þen þakrak yerine, sessiz çýglýklar,
çýglýklar, yüreklerden taþar sokaga.


bir adam
belliki yalnýz.


sarýlmýþ dünlerine
yarýný meçhul.


sessiz kaldýrýmlarda bir agýr ölüm,
yavaþ,yavaþ çeker kendine dogru.





bir kadýn
belliki yalnýz.


týrnaklarý ile çizer gözlerde hüznü
belliki yolunun bittigi günün
gecesi gelecek o sonsuz ölüm.





okunur garibin sabah selasý,
sona ermiþ belli, ömrün çilesi.
musalla taþý son durak arþýn,
gitmeye mecburdur çaresiz sonuýn.


baþka bir sokakta köþe baþýnda,
bulunur kadýn garibin cansýz bedeni.
sermayesi yoktur ölen garibin,
avucu içinde kar çiçeginin.

iki mezar kazýlmýþtýr olnlara,
habersizce gelirler yanyana.
bir hep yanmýþtýr, biri hep yakan ,
habersizce gömülürler yanyana.



26.08.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: