gecenin sessizliðinde
aydýnlýða uyanan yýldýzlar gibiyiz
bakýþtýkça
ay utanýr dolunay halinden
gecenin suskunluðunda
konuþkan i mgelere gönüllü kalpler gibiyiz
birbirimizi hissettikçe
nice þiir þair doðurur
titrek mýsralarýn aðustos gölgesinde
gecenin bereketinde
her anýmýza yeter azýk gibiyiz
öpüþtükçe
inceden bir nisan yaðmuru
duaklarýmýza yapýþýr
hiç dinmezcesine
ve gecenin nimetinde
aþka sarýlý diri kefenler gibiyiz
öldükçe çoðalýr nefeslerimiz
yusufçuðun masum davetiyesinde