Sensizliğin Ünlüsü

Yaþamýmda ki bütün ünlü harfler senden ibaretse,
Ben nasýl cümle kurabilirim?
Seni düþünerek geçen zamanlarým baðlantý kopukluðuysa,
Ben nasýl yaþamda yer alabilirim?
Akýp giden zamandan bana kalan yokluðunsa,
Ben nasýl zamaný durdurabilirim?
Hadi sen söyle, suskunluðun sensizliði getirdiyse,
Ben nasýl konuþabilirim?

Seni beklerken içime iþleyiþimleyim þimdi,
Ýçimde varolan varlýðýnýn, benden büyük olma aþmasýndayým,
Sen olan bütün duygularýmýn, bensiz kalma zamanýnda,
Ben sensizliðin son cançekiþmesindeyim…

Dilimde deðil yüreðimde yaþattýðým sevdamda,
Gölgenden mahrum, bir varolmayla içimde,
Yaþadým seni; beklentisiz yaþadým,
Gözlerimle,sýcaklýðýmla, ellerimle,sözlerimle deðil,
Ben seni yüreðimle yaþadým…

Sensizliði koydum baþ ucuma,
Üþümemek için gözlerini astým odamýn duvarýna,
Seni dinledim gecelerce,
Beni saran sensizliðini hecelerce…
Ve dokundum ben cümlelerime,
Senden ibaret ünlülerimle olusan duygulu satýrlarýma…
Bulamadým, yine ulaþamadým...


Yoktun, belkide hiç olmayacaktýn….
Zaten sensiz bir cümlenin ne kadar ünlüsü olur ki?
Kuramadýðým cümle kadar yoktun iþte...

BURCU BAYRAKLI
5 Nisan 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: