çift su verdiðim çelik sýrtý sancýlardan düþüyordu özlem uçurum morunda saklý türküleri dizyordum ýþýðýna bu kancýk ay ýn sen uyuyordun ve yapýþtýrýp ciðerlerime yosun kokusunu ince bir yol çiziyordum yakamoz düþlü yarýnlara tüm renkleri teker teker çakýp siyahýn göbeðine döþüme mutluluk mayýnlarý döþüyordum/ ölmüyordum
____zamansýzým hiçlikte savrulan yapraðým açým üþüyorum ve hep sana düþüyorum topal gece sar hadi susamýþlýðýmý ve göz kapaklarýný mevsime kapatan akasyalar eylül rengi yitikliði de göm artýk topraðýn nasýrlý ellerine diyordum sen uyuyordun...
. .. ...
ve ben adý maviye çýkýp kýrmýzý yazan serseri mermi vasiyetsiz kopuk duvar dibi yalnýzlýðýmý býrakýp yaðmur gözlü çocuklara parmak uçlarýndan kayýp kederin geleceðim diyordum sen uyuyordun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.