Kendi Halime

Tükenir mutluluklar,
Bir çukurun kenarýnda bekler gerçek,
Elinde kýrýlýr avunduðun oyuncaklar,
Misafir tebessümlerin kaçar gider,
Bilir ayaklarýn bu yüzden ürkek
Ne kadar zordur kendinle yüzleþmek...

Bakmam dedikçe döner bakarsýn,
Aynalar görmez kirpiðindeki taþý
ve silemez hiç bir el ne kadar uðraþsa
Kendine akýttýðýn yaþý...


Hiç kalýr doðum sancýlarý
Unutmak yalanýný söylediðin her sefer,
Kanlar boþalarak gelir unutamamanýn çocuðu...

Dört duvar bedenine sinmiþken
Fýr döner ruhun girdaplarýnda
Bir tablodur sergilediðin oysa, renk cümbüþü, yaðlýboya
Ýnsana paha biçilen mezatlarda...

Kapý çalýnýr yürek fýrlar yerinden,
Açmaya korkar içini sýrlanan düþünceler,
En mazbut haliyle gelir uzaklardan bir ses,
Bir ümit yankýlanýr kalbinin odacýklarýnda
tanýrsýn tanýrsýn amma yüzün yoktur bunca tövbeden sonra...






Sosyal Medyada Paylaşın: