BIRAK ÖYLE KALSIN

Hüzünüm yerdeki betonu eritmeye baþladý
O eridikçe bedenim eridi yüreðim eridi
Sarsýlmaz sandýðým benliðim
Madara oldu çakallarýn pususunda

Yalnýzlýðýmýn tek hücresindeyim
Hücrem dar hücrem nefessiz
Hesaba çekilecek demdeyim günahým çok affým yok
Bin nara kurtarmaz aciz benliðimi

Selamý verenim yok alaným yok
Saçým sakalým karýþtý bir birine
Karanlýklarý görüyor artýk umutla bakan gözlerim
Söndü gözlerimin feri aydýnlýk yitik kaldý

Gözlerim gurbet yoluna hasret kaldý
Baktýðým yerde yok görmek istediklerim dilediklerim
Kazýlmýþ bir mezarýn atýlan son topraðýyým
Kefen kara bahtým kara

Bir yudum suyun hasreti gibiyim ölümlerden ölümü beklerken
Yok, olmaya hazýr bir naþým yýkanýlmamýþ kefene sarýlmamýþ
Olmayan bir mezarýn yolcusuyum
Gideceðim durak mechul ömrüm meçhul nefesim meçhul

Yaradan afetmez benliðimi kul edemez benliðimi azat
Kýrkýmdan sonra bir mezar kazýlmýþ bilinmedik diyarlarda
Hey hat ölüm yakýn ölüm ensemde son bir nefesimde
Taþa vurmuþ sol yaným son nefeslerde

Cýgaram ciðerlerimin sadýk dostu ölüme koþan son adýmým
Daðla ciðerlerimi son bir nefeslik kadar
Ve adýna yaþam denilen âlemden göç etmem ne kadar yakýn
Fani dünyaya bakan gözlerim feri sönmeye yakýn

Sevinçler terk etti mutluluklarla birlikte benliðimi
Umutlar göç etti kahýr benliðime ne kadara yakýn
Bir mum alevi son bir tövbemi
Dökülecek dudaklarýmdan acep cehennem ne kadar yakýn…



Sosyal Medyada Paylaşın: