Yalnýzlýðý seviyorum, baþýmý dinleyebildiðimi düþünüyorum,
Hatta bazen o baþýmý koltuðuma alýp uzaklaþmak istiyorum,
Gittiðim yerlerde bilmediðim ortamlarda bir hayat var ama,
Ýçine daldýðýmda biliyorum ki onlar da uymayacaktýr bana…
Oysa birilerini dýþladýðýmýzda hayat sadeliðiyle sürmüyor,
O hep bizlerden olmayan mutluluklarýmýz için diyet istiyor,
Ben de veriyorum, yalnýzlýðýmýn diyeti bazen bu can sýkýntýsý,
Bazen uçsuz bucaksýz dünyada bulmaya çalýþmak, olmayaný…
Yalnýzlýðýmla birlikte nereye kadar gideceðimi düþünmüyorum,
Yarýndan sonrasý bana çok uzak, oralarý hiç merak etmiyorum,
Bildiðim bir yer var, benden uzak ama aslýnda bana çok yakýn,
Gidebilirim belki oraya ama bende olan canlar da bana yakýn…
Uzaklardan bir türkü geliyor, o da sanki çocukluðumda saklýydý,
Bana anlatmak istedikleri açýk deðil, duygularýmýz da farklýydý,
Tanýmlayamadýðým duygulardan yola çýkarak geldim buralara,
Þimdi de bekliyorum yine, dinmeyen yalnýzlýðýmýn koynunda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.