Durmadan yürüyorum; fakat çýkmaz sokakta
Yürümekten yoruldum; yaþamaktan usandým
Gözyaþým var þerefe kalkan camdan bardakta
Eskiden yüzü gülen, çok mutlu bir insandýn
Huzur bulamýyorum, âfâkta ve enfüste
Ýçimi doldurmuyor, herkesin taptýklarý
Ölü bir ruh çýkýyor hatta her teneffüste
Nefsimi okþamýyor Þeytanýn yaptýklarý
Keþke benim de nefsim mutlu olsa parayla
Köpek gibi durmadan, þehvetle çalýþýrdým
Yosmalara giderdim hergün akþam sýrayla
Belki böyle dünyaya, bir nebze alýþýrdým
Fakat tiksiniyorum hepsinden ne yapayým
Boynumdan þimdi attým, o paslý tasmalarý
Rahat býrakýn biraz yüce Hakkʼa tapayým
Bir salkým versin diye, Cennetin asmalarý
O hakîkî yüzünü gördüm fânî varlýðýn
Altýna da kývrýlmýþ yýlan gibi yalanlar
Sebebi bu iþte bu, ruhumdaki darlýðýn
Ölümümden sorumlu, ilacýmý çalanlar
Nasýl yaþýyor insan, yalanla sarmaþ dolaþ
Peki ben neden, neden deðilim onun kulu
Kalb gözüme patladý secdede nûrdan flaþ
Göremiyor gözlerim, görmüyor saðý solu
Soner ÇAÐATAY (02:28) 24 Aðustos 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelimeler:
âfâkta ve enfüste: Dýþ ve iç dünyada