Mü
Bir şehirde yirmi beş yıl…
Kýrkýncýyý görür müyüm desem;
Ömrüm bilir.
Ama
Yaþamayý dilerim hani
Bir yastýkta kýrk yýl misali.
Yaþadýðýn toprakla baðýn evliliklere benzer;
Kimisi var, doyumsuz bir pýnar gibi
Ýlk gözünü açýp gördüðün
Bir ömür akar gider birlikte
Ýyi gün de, kötü gün de.
Baðlanýr kalýrsýn kimine çaresizlikten
Sen býraksan o býrakmaz
Sýdkýn sýyrýlsa da bin kez
Kurtuluþ olmaz hayýrsýz eþten.
Açlýk- iþsizlik neyse, bazen de
Sýðmaz olduðunda doðduðun yere
Düþersin baþka limanlar peþine
Bizimki gibi
EYLÜL’E karþý, bir gece yarýsý
Ardýnda býrakýp ömrünün ilk dilimini
Bir de onca parlak yýldýzý.
Yirmi beþ yýl önce bu kente merhaba dediðimizde
‘Kimselere muhtaç olmadan geçinelim baþka ne isterim’
demiþtim.
Dilemedik de bir þey onurlu bir yaþamdan öte
Yýllar geçti, biz iyileþtik
Kimseye sezdirmeden sardýk yaralarýmýzý
Bir sen tanýksýn.
Gerçek þu ki sana baðlandýk
Sýlayý gurbet, gurbeti sýla bilecek kadar
‘Gurbet o kadar acý ki’ diyen þarkýya ‘yoo, hiç de acý deðil’
diyecek kadar.
Geçilmez denilen sokaklarýna ýsýnýp
Ýçilmez denilen pýnarlarýndan içtik, geriye dönmemecesine.
Bir tek yýldýzsýzlýðýný sorguladým gökyüzünün
Geldiðim yerleri çok özlediðim yaz gecelerinde.
Sana bin minnet,
Yirmi beþ yýldýr barýnýp gönendiðimiz kent
Yaþamýmýza kattýðýn her renk için.
Dirlik düzenine, dostluðuna bereket
Bazen sevinç, bazen hüzün
Yeniden gülen yüzüm
Sevgim, övgüm, sözüm sana
Anla artýk,
Yani Mersin.
Þu yalancý dünyada
Sen de þunu bil:
Týpký þarkýdaki gibi
Sana gönül borcum var, ödemek kolay deðil!
Münevver Özgenç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münevver Özgenç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.