GÖNÜLLÜ DELİ

Mutluluðun uðramadýðý çýkmaz sokaðým ben,
Ne ben onu bilirim, ne de o beni,
Onunla tanýþamayan tek yabancýyým ben,
Ne ben onu tanýrým, ne de o beni,
Sevdiðimin gözlerinde bir ömür geçirdim,
Yaþadýðým hayatýmdan habersiz,
Dudaðýndan çýkacak,iki kelimeydi derdim,
En kýymetli hazineler, yanýnda deðersiz.


Hüküm giydim, yasaklý gözlerine bir kez bakmak suçum,
Cezam aðýr, gözlerinin daraðacýnda asýlacak bu mahkum,
Sevdamýn ellerine vurdun kelepçe,
Söylesene bana, ne zamandan beri hapis oldu,
Güllerin açtýðý,gözlerindeki bahçe,
Yoksa tek kiþilik mi, o seçilmiþ kurban da ben miyim,
Bu arada Gardiyan,merak etme ben burada iyiyim,
Sorun var mý diye gelme,
Burada çýtýn bile çýkmaz sesi,
Çünkü bura yarimin gözlerinin hapsi,
Ben de bu hapsin, ebediyen gönüllü delisi.



GÖZLERÝNDEKÝ MAHKUM’DAN...

Uður böceðine layýk görülmüþüz. Teþekkürü borç bilirim. Saygýlarýmla

Sosyal Medyada Paylaşın: