ateş semah ve biz

çekip baktým da kökümüzün tincik’lerine
þamanlýk var biraz bizde
yakmýþýz ateþi dönmüþüz semahý
gildirlenmeyen alem neyimize...


hani;hamur yumaðýný sallarsýn ya,biraz kopar ucundan
dünya;güneþ’in kafa sallamasýndan
ay’da dünya’nýn topaç gibi oynamasýndan
velhasýl;baþýmýza hayat sayýlmýþ dönme’ler
bunlar,bir türlü ve yekün demezler...


bir de þu var
sanarýz ya ýþýk verenimizin dönmediðini
o da kendine tutunanlarla dönüyor saman denilen sayýsýzla
saman da,nebula’larla, derken sonsuzluk
us’umuz mercimek oldu
bu nasýl arsýzlýk...


ate;fazla merak etme
çalýþ çabala ver ekmeðini bebelerinin
emekli ol,yaþ günün bile unutulsun
dön köyüne...


ulan arkadaþ,biz kazýk yedik galiba
terimizi verdik teneke yýðýnýna betona...


kimin sözüne uyalým þimdi biz
ne mumlu ipimiz kaldý ne de pine’miz
ve kör biz’imizi birbirimize dürteriz...







kasým






Sosyal Medyada Paylaşın: