KAVAK SENİ GÖRMEYE GELDİK

Ben seni eski bir tren kompartýmanýnýn,
Yýkýk dökük pencerelerinden, sabahýn erken saatlerinde,
Ýçeri süzülen,
Ve mahmur gözlerimdeki uykunun izlerini silen,
O altýn rengi güneþ ýþýltýlarýnla tanýdým.
Sis çökmüþtü eteklerine, çið düþmüþtü yelelerine,
Ve sen; omuzlarýndaki 4000 yýllýk tarihin yüküyle,
Selam duruyordun, kalbini çizip geçen bütün yüreklere.

Bugün Perþembe;
Sana geldim,
Seni ziyarete geldim,
Aradýðýmý bulmaya,
Seni, sende görmeye geldim.

Toprak evlerini yaþamaya,
Topraðýna yüz sürmeye geldim.
Pýnar þýrýltýlarýnýn huzurunu hissetmeye,
Pýnarlarýnda serinlemeye geldim.
Çoban olmaya geldim kaz sürülerine,
Irgat olmaya kocabaþ tarlalarýnda,
Tütün kýrmaya,
Ve iþçi olmaya geldim tuðla fýrýnlarýnda.
Seni, sende görmeye geldim,
Aradýðýmý bulmaya geldim.
Güreþ sevdasýný bütün dünyaya yaþatmaya,
Türkün gücünü cihana görmeye geldim.
Anadolu insanýnýn ayak izlerini görmeye geldim.
Seni görmeye geldim.
Seni senden duymaya geldim.
Gözlerimi yumdum ve seni dinledim.

Önce kendini anlattýn sen;
“Anadolu benim” dedin.
Yaylalarýmda madýmak toplayan köylü kadýnlarýn, eteðindeki çamur benim dedin.
Baþýnda 8 köþe kasketi, elinde birinci cigarasýyla, kavak meydanýnda hotla atan Anadolu yiðitlerinin, dudaklarý arasýndan süzülen duman benim dedin.
Tuðla fabrikalarýnda, 18 lik delikanlýlarýn nasýrdan çatlayan ellerindeki izler benim
Ve gelinlik kýzlarýn alnýndaki yazmanýn nakýþlarýnda gizlenen sýr benim dedin.

Sonra analarýmýzý anlattýn;
Anadolu kadýnlarýný anlattýn;
O kadýnlar ki yüzlerinde yýllarýn yorgunluðu vardýr.
Kýrýþýklarýnda hayatýn çilelerini gizlerler….
Yorulmazlar, pes etmezler, vazgeçmek nedir bilmez onlar,
Hýrstýr, emektir, þefkattir yüreklerindeki…

Sonra yiðitlerini anlattýn;
Omuzlarýnda daðdan bir yük taþýrlar,
Kimse bilmez, kimse anlamaz onlarý,
Mangal gibidir yürekleri ,
Bütün yaþam amaçlarý; “ekmek parasý” denen o sihirli sözdür.
Çok bilmez onlar, çok anlamaz,
Hayatta bir dikili aðaçlarý da olmaz belki,
Ama onlar, gurularýyla yaþayan koskoca çýnardýrlar.

Sonra efsanelerini anlattýn

Mustafa kemal dedin bir,
Kavak yaylasýnda kahvede otururken,
“2 yüz kiþilik atlýlarýmla emrinizdeyim paþam” diyerek;
Ýstiklal harbini baþlatan “Canbolatoðlu Ekrem Bey” dedin bir,
Çýktýðý 47 güreþin 46 sýný alan,
“Dünya þampiyonum Yaþar doðu” dedin bir,
Samsun kavak demir yolunu yapan,
“Sýralýdan Sefer Bey” dedin bir.
Topal Osman dedin, Akaloðlu Yusuf dedin..

Sonra Sevelim dedin sevelim bir,
Sevilelim bir,
Kardeþçe yaþayalým bir,
El ele verip burasý bizim dünyamýz diyelim bir….

Sonra sustun sen,
Soldu bütün çiçekler,
Sustun battý güneþ,
Sustun yýktýn bizi…

Sonra biz baþladýk;
Haykýrdýk mahmur daðlarýna,
Dedik ki :
Bekdemiri özledik,
Beybesliyi özledik,
Mahmutluyu,
Büyükçukuru özledik,

Dedik ki:
Seni senden duymaya geldik,
Seni sende bulmaya geldik,
Kavak seni görmeye geldik…..

Sosyal Medyada Paylaşın: