Gel seni kaçýrayým dedi Mûsâ saraydan
Ama nefsim takýldý peþine Züleyhâʼnýn
Vazgeçemeyince o ân, þehevânî paydan
Gazâbýna uðradým semâvî bir sayhânýn
Rûhum nûr olamadý asânýn nîrenginde
Kýzýl ateþ ejderha oldu kalbimde birden
Ýçime akýyordu koca Nil kan renginde
Kurbaðalarýn sesi geliyordu kabirden
Günâhýn güveleri var amel defterimde
Sessiz sessiz yiyorlar yazýlmýþ sevâplarý
Þýrýl þýrýl dökülen, soðuk ecel terimde
Söner mi saîrdeyken ateþin azâplarý?
Mûsâ hadi çýkalým dedi fânî Mýsýrʼdan
Pramidin her taþý, altýn ve elmastandý
Vazgeçemedim birin ardýndaki sýfýrdan
Bu sýfýr ki herþeyi, hiçlik gibi yutandý
O, sadece hiçliktir, vahdetin verâsýnda
Aklým içini eþen gözü kör bir köstebek
Elmas arýyor hâlâ, taþlarýn arasýnda
Yýðdýðý kara toprak, geride öbek öbek
Mûsâ dönüp bak dedi altýndan pramide
Çölün tam ortasýnda, güneþte eriyordu
Kana kana içerken onu kýrk harami de
Manevî susuzluktan o ân geberiyordu
Soner ÇAÐATAY (15:12) 21 Aðustos 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelimeler:
Sayhâ: çýðlýk
Saîr: Cehennemin bir tür
Nîreng: sihir