’’’Hayat deðirmeninde
A(þ)k lar öðütülürken
Saçlarý yoluk nemrut bir vesvese gezerdi yanýmýzda.!
Ve bir sabah
Zamaný üçe böldüm
Gece
Sabýr
Ve sen..
Aylar geçti günlerin ardýndan
Bir dilek tuttum
Tek hece bir bilmece
Çaputlar baðladým Gül dalýna
Hý(zý)rý bekledim
Sessiz dua ve secde
Özlem kalburunda
Yýllarýmý eledim gün saydým
Öðütüp üç harfli kuruntularý
Sýmsýký sarýlmýþken hayallerimize
Nazarlardan sakýnýp kurþunlar döktürdüm ikimize
Yaþarken bin defa ölmeyi öðrendim
Sana kýzdým
Kendime küstüm
Yolup perçemlerimi týrstým kendimden
Gözlerimin kýyýsýna soluðunu yasladým
Dilimin ucunda ürkek bir dua kaderime sarýlýp
Aðladým aðladým, aðladým.
Senli düþümü çalmasýnlar diye
/En mahrem bakýþým’da sadece sen
Ýþte bu yüzden
Savruldum rüzgarýnla
Beni sen köz eyledin ya
Gerisi yalan