ÇOCUK AFRİKA

Gözlerimin feri yok
Kelimelerim takatsiz
Nefesim açlýk kokuyor

-Ne güzel olurdu oysa
Oruçla mühürlü olsaydý yalnýz
Bu kuru dudaklar!-

Bu uyku yüzüme toprak!

Bir kâbusun içine uyandým
Çocuðum bu kez ve
Sanýrým
Karadýr tenim
Savaþýn ortasýnda kalmýþ
Narin bir kelebeðim
Kuyular susuzluk dolu
Dudaklarým topraðýmýn sureti

-Bu sinekleri tanýyorum
Ýnip inip kalkan
Karanlýk gölgeler olarak
Hücrelerimde dolanan
Ýðrenç ayaklarý kirli
Kara derime yapýþýk sinekleri-

Yýlan gibi kývrým kývrým
Dolanmýþtý açlýk, ölümlü kollarýyla
Evlerimizin saçlarýna
-Öküz arabalarý olanlarýmýz þanslý-
Tabanlarýmýz toprak yanýðý
Yürüdük yürüdük yürüdük
Bitmek bilmeyen patikalarýn damarlarýný

Kardeþimin bacaklarý ince
Dayanamadý bunca yürüyüþe
Çorak toprakta bir tümsek þimdi
Yüreðimiz hüzünlüyken henüz
Sevindi midelerimiz
Bize kaldý yiyecek tek lokmasý!


Pirinç lapasý istedim
Bir yudum su…
Boðazýmda derman yok
Fakat yutacak
Biliyorum
Öleceðim
Ve bir çocuk olarak doðacaðým ahirete
Kývýrcýk saçlý, ufak tefek
-Yaþýný taþýyamamýþ bedeninde-
Siyah bir melek

Bekler beni annemin elleri
Bize ölüm sunan
Topraðýmýn altýnda
Okþamak için saçlarýmý

Bir kâbusun ortasýna uyandým
Uyumak istiyorum hayata þimdi…

21.08.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: