Gerçek þair, gözlerini yumunca,
Ötelerin ötesini görendir...
Mevladan bir dileðini umunca,
Seher vakti seccadeyi serendir...
Ak demeden asla zifir karaya.
Satmayýp kalemi altýn paraya.
Acýlarý toplayýp bir araya.
Bal eyleyip sevdiðine verendir.
Gönlünü aþýða yol eyleyerek.
Bereketle azý bol eyleyerek.
Mazlumlara kanat kol eyleyerek.
Kendisini ateþlere sürendir
Gururunu bir kenara atarak
Kem sözleri hiç duymayýp yutarak.
Kalemini kýlýç gibi tutarak
Namertlerin defterini dürendir.
Ateþe düþüp de har da kalanýn.
Çaresiz bir halde darda kalanýn
Elinden tutarak yarda kalanýn.
Yokuþtan alýp da düze varandýr.
Ýlham alýp aþk baðýnda güllerden
Su çýkarýp suyu kuru göllerden
Gel deyince nazlý yari çöllerden
Kaf daðýný kalemiyle yarandýr.
Aðýný deryaya saldýðý zaman.
Düþünüp derine daldýðý zaman
Aðzýna bir lokma aldýðý zaman.
Komþularý aç mý tok mu sorandýr
Aþký özümleyip sindirmek için
Aþk ile yananý söndürmek için
Çarklarý tersine döndürmek için
Kalemi de kaðýdý da yorandýr.
Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE//BALIKESÝR
K.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.