Yalnýzdým o þehirde,
Sendin hep gönlümde
Vatanýmdýn yýllarca asýrlarca
Günlerce aylarca
Sevgi verdin gönlüme
O þehir mezar oldu canýma
Seni býrakýp gitmek, nasýl gitti zoruma
Ruhumdaki kesik parmak acýlarým
Senden ayrý kalacaðým
Sýcak kumlar üzerinde gezen
Yanan ayaklarým
Yýldýzlarda asýlý duran hayallerim
O denli yalpalýyor ve deprem sarsýntýlarýndaki yüreðime
Gönlümün duvarlarý çarpýyordu
Ey vataným, iþte bayraðým, iþte ruhum
Senin aþkýna vuruldum, gidiyorum
Ey ruhumdaki densiz þafaklar
Sesimden gelen yorgun kuþaklar
Bir annenin yüreðinden uzaklara giden yavrusuna özlem
Bu topraklardaki ölümsüz ruhlar
Sizler mi saklarsýnýz körpe vücutlardaki yanýk izlerini
O daðlar ki siperlerinde bin acý yatar
Ne gölgesi kalýr ne ateþi yanar
Ýþte vatana þehit düþen bin yara
Yok mu sevdikleri
Aðlar öksüzleri
Neden bu ihanetler
Neden bu yazgýlar
Sesleri çýkmýyor, sadece vatan
Ýþte sözün altýnda yatan
Ölümlere uðruna atan
Topraða akan, sayýsýz kan
Ýþte vatan
Vermem vatanýmý o kýymetini bilmedikleri hainlere
Yüzyýllar geçse de vataným bir bütündür
Bölünmez asla.
Düþünsene bin yýldan fazla
Bu topraklarda
Kanlarýyla canlarýyla
Yatanlarý
Neydi amaçlarý
Vatan namustur, þan dýr þereftir
Uðruna ölenler, vatana eþtir
Yürekten gelen ateþtir
Vatan sevdadýr, aþktýr.
Alptekin Yazar
Þavþatlý
19.08.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.