İÇİMDEKİ YALNIZLIĞI ÖLDÜRDÜM

Doðuda küçük bir köy,
Bozkýr ýssýzlýðýnda,
Çalýnmayan kapýmda,
Kimsesizim.

Kör penceremin tipisinde,
Eskimeye býraktýðým günler,
Unutulmuþ doðum günümde,
Üzüldüm.

Taþ duvarlarý ýsýtan,
Eski bir tezek sobasý,
Beyaz gecelerden mektup,
Üþüdüm.

Soðuk karlý bir günde,
Yaþlý bir kadýn öldü köyde,
Tenha bir cenaze töreni,
Aðladým.

O akþam farkýna vardým,
Örümcekler að yapmýþ odama,
Mutfaðýmdaki farelere.
Kýzmadým.


Ürperdim kapým çalýnca,
Saat ölüme vurunca,
Yemek getirmiþ talebem,
Sevindim.

Fasulyem topraðý delmiþ,
Penceremin önünde,
Büyürken,göverirken,
Umutlandým.

Kara kýþa,tipiye mi?
Yalnýzlýðýma mý inat,
Tükenmedi hala umudum,
Ýçimdeki yalnýzlýðý öldürdüm
Sosyal Medyada Paylaşın: