Sýrtýmda elem küpü senelerce taþýdým
Sürekli kabus gördüm ölüme aldýrmadým
Ýlk bahar yaz mevsimde tende donan kýþýdým
Öfkelenmedim tekrar zâlime saldýrmadým
Kaderin eziðiyim rusva ettin vicdansýz
Hayatým zehir oldu nefes almam imkânsýz
Tükendim kýrýk gönlüm felek býraktýn cansýz
Avuç avuç sem içtim dile bal daldýrmadým
Ölüm tebessüm eder sanki de davet eder
Ýçimdeki tufanlar kudurmuþ çekip gider
Oldum olasý kader hayatý ettin heder
Engelledim sevdamý kimseye çaldýrmadým
Kýrýldý kanatlarým yüreðim baþka atar
Sabah güneþi görmem akþam güneþ er batar
Sonunda kara kader ecel terini satar
Kimselere de bakýp baþýmý kaldýrmadým
TÜLAY*ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.