ÝÇÝME KÝM KOYDU ÝNTÝHARI??
Gökyüzünün eli yine yüzünde...
Yýldýzlarý kayýyor damla damla..
Ellerinin arasinda...
Hüznünü yüreðime düþürüyor..Zifiri karanlýðýnda..
Dudaklarýmdan çýkan bütün sözler,
Asýyor kendini....
Ölüyor söze düþen büyü..
Ellerimle ruhumu boðuyorum..
Kendi krallýðýmda...
Rutubetli mahsenin,kirli umutlu gardiyaný oluyorum...
Bütün sokak çocuklarýnýn gözyaþý " yüzümde "
Susuyorum....Kitap gibii...
Ýçime mühürlüyorum...
Nefesimii....
Senin gibiii..
Ve içimden terkediyorum benliðimi..
Ayak uçlarýmdan giriyor gecenin kangren karasý bedenime..
Sýrrý çözülmemiþ cinayetler asýlýyor kirpiklerime...
Yüreðim kana bulanýyor...
Ýçime kim koydu bu intiharýý???
Ýçimden beni terkettiðimden berii....
Ýçebildigim tek su " Gözyaþým "
Geçmiyor boðazýmdan artýk " umutlar"
Caným artýk canýmýda istemiyor...
Hüzüne bulanýyor dört duvar..
Artýk hazan kokulu bakýþlarda suretim..
Ellerim tek baþýna,çaresiz ve ürkek...
Mümkünmü bunu deðiþtirmek??
Çýldýrmýþ atlarýn gümüþ nallarý altýnda ezilmiþ gibiyim....
Delirmiþ çýðlýklar var boðazýmda..
Yaþamýn bir köþe baþýný daha dönüyorum..
Eyy hüznü içimde büyüten týlsým...
Büyük savaþlarýn içinde,
Küçük gözyaþlarýnda öldürdüðün " BENÝM "....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.