daha biraz evvel yüzüm buradaydý kuþlar bile gitmiþ uzaklara sadece þiirlerimde uçuyorlar ben ifadesizliði yaþarken parmak uçlarýmýn yangýnýna duacý martýlar içimde meçhule yolculuk var ama ayaklarým derdini anlatamýyor evde duruyor nasýl olsa ölecektik diyor
sana anlatsam yalnýz sana artýk uzamýyor saçlarým çekmecemde uyuyor güneþ aynaya baktýðýmda ýssýzlýk kokuyorum orta boylu bir iþaretim ben mavi umuduyla iþlenmiþ kara patiska yaðmalandýktan sonra yaþamý kavrayan çeyiz sandýðý halime bakýp beni dansa kaldýrmamazlýk etme omurgasýna otur þiirlerimin ben biliyorum yýldýzlarýmýn suçunu
bir harf bile eklemeden mektup býraktým sevgi yolunda kalan anýlara dokunursam aðlayacak s-özlerim ateþ Tanrýsý öperse beni kalbimin dünyaya sýðmadýðý yerinden gel ki susarým
korkma korkmak göklerin yalnýzlýðýdýr tutkun sarýnýn sanrýlarýydý okuduðun kimin trajedi çizmez ki dudaklarý Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.