Bir rýhtýmýn kenarýnda dalgalarýn ýslattýðý aþkýnýn sarhoþuyum gece çöküp ay düþünce denize gördüðüm parýltýda yüzünün tutkunuyum ben hep beklerim böyle meçhulden bir gemi gelip bir gün yanaþýr diye seher vakti uçuþan martýlar haykýrýrken adýný benin için göklere ve çýðlýklar arasýnda vururken dalgalar sahildeki kayalara ismimde cismimde kaybolur gelmeni beklediðim o eski rýhtýmýn yosun tutmuþ tahta ayaklarý arasýnda cansýz bedenimi sana getirmek için kucaklayýp yola koyulmuþken dalgalar bir balýkçý teknesi beni alýp taþýr kamerasýna soðuk cesedimi gazete ile örter farkýndada deðildir ama yinede gazetede þöyle bir yazý vardýr EY YAR AÞK SENCE NE DEMEKTÝR... þimdi kimseler sesimi duymaz ama üþüyorum yar nolur sonkez TUT ELLERÝMDEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
eren ökkeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.