çoðul buyruklar verildi cellada.. ayýr, denildi kurbanlarýný saf saf..
bu tarafa günden karalar þu tarafa gönden.. diðerine hep karalar..
isli bir çuval gibi yýðdý kenara celllat. bunlarýn sükutu züldür dedi sözleri zehir..
kurbanlardan biri can kaygýsýnda pürtelaþ bakýn, dedi tepedeki þu kara aðaç kara yapraklarýyla çaðlar kara çiçekler açar zemheride ve kara yemiþler verir.. baldan tatlý sudan aziz..
inandý cellat iki yemiþ koparýp attý heybesine..
bir baþka kurban eliyle havada bir büyük çember çizdi semaya bakýn, dedi dikti gözlerini gökyüzüne anlatmaya baþladý mýrýl mýrýl izleyenler sustu cellad sustu anlatýlanlara..
uyurdu buyruklarý verenler uyurlardý gün gece..
yüzünü eðip topraða iki yemiþi yedi cellat sükutunu dolayýp yaðlý urgana gözlerini kapadý hýrsla..
çoðul buyruklar silinmedi yazýldýðý yerden açlýkla hýrsla büyüdü herdem yeni baþtan..
18/08/2011 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.