KENDİME HİCİV!

Ey Çetiner! Kendine bir söz vermiþtin hani?
Bu aralar adýný anmayacaktýn aþkýn
Demek yanýlýyormuþ arada bir her fâni
Sevdânýn büyüsüne sen de kapýldýn þaþkýn!
Savaþlar ve açlýklar hükmederken âleme
Sen tutup aþk yükledin elindeki kaleme

Bilmiyorum ne idi, çok okunmak mý kaygýn?
Oysa ki sen bunlara fazla önem vermezdin
Niye caydýn sözünden, kendine yok mu saygýn?
Aþký içinde yaþar, göz önüne sermezdin
Tek arzun deðil miydi yaraya parmak basmak?
Peki nereden çýktý aþk þiirleri asmak?

Ya bunca yýl yazarken hâlâ yerinde sayýp
Bir çok yazým hatâsý yapmana ne demeli?
Artýk çocuk deðilsin, inan oluyor ayýp
Geliþmek olmalýdýr her þâirin emeli
Tatlý konuþtum diye zannetme ki þekerim!
Kendine gel bak yoksa kulaðýný çekerim!

Bunlarý yazdým diye alýnmazsýn umarým
Belki akýllanýrsýn kafana gelen taþla
Zannetme torpil geçer, hatâna göz yumarým
Artýk eskisi gibi þiir yazmaya baþla
Býrak aþkla yanmayý, haydi soðu, haydi sön
Kavgana ve dâvâna bir an önce geri dön

.
Sosyal Medyada Paylaşın: