þöyle bir düþündüm de; yýllar sonra durduk yere saçma sapan bir aþký alevlendirmenýn anlamý yok artýk.... durduk yere aþkým,caným demeler çýkmasýn baþýmýza.yada el ele tutuþmalarla uðraþmayalým... anladým ki yersiz küsmelerle vakýt kaybederiz sadece... bu yüzden bu kadar ceremeye ne gerek var ki....? ben uzaktan severim seni yeter bu bana eskilerde ki gibi... ama þunlarý da bil... ben her 16 ocak ta yýne yokluðuna yakarým mumlarýmý... ve yine her 19 mayýs günü karþýlarým sený kýrmýzý güllerle... baktým olmadý...her 17 þubatta uðurlarým seni yüreðimden kýrýlgan karanfillerle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sempatik şair reşat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.