ANNE

Bir yerlerde duman tütüyor.
Ocakta yanmýyor ki aþ kaynasýn.
Bakmaya gerek yok.
Þimdi dumanlar baþka yerde tütüyor.
Taþ kaynattýðýn günler geçti anne.

Gözleri yaþartan duman nereden geliyor.
Sorma seni hatýrlatan arkadaþlar niyetine.
Bedel mi ödüyorum.
Onu da ben bilmiyorum.
Hiç yaþayamadým ki anne.

Hani kollanýp gözetleniyordum.
Ekmek getirdikçe aslaným diyordun.
Yeni ekmekler peþine ben koþarken.
Büyüdün artýk diyordun ya.
Ben hiç büyümedim ki anne.

Nasýl da geçti zamanlar.
Senin gibi bazýlarý da övdü.
Seninle beraber yaþayanlar unuttu.
Eli ekmek tutanlar kaçtý ya.
Neden hala ben anlayamadým.
Eskisi gibi hiçte düþünmüyorum artýk.
Ben hiç büyümedim ki anne.

Kazanlar kaynýyor bak dünyaya.
Özlem mi korkma artýk.
O kazanda aþ deðil su kaynatýyorlar.
Bana soru soran yok artýk.
O dökülen sahte gözyaþlarý.
Ben mi. Hala anlayamadýn mý?
Ben hiç yoktum ki.
Ben hiç büyümedim ki anne.
Mehmet Acet

Sosyal Medyada Paylaşın: