Yalnýzlýðýn kayýp þehirlerinde yaþýyor bedenlerimiz. Dostun yürek sýcaðýndan çok uzaða düþmüþ kimliðimiz. Sessizlik saðýr ederken kulaklarýmýzý, bir damla suda boðuluyor yeþeren ümitlerimiz. Kim öldürdü yaþamýn bereketliliðini ruhlarýmýzda? Kim çaldý çocuk masumiyetlerimizi? Zaman her þeyin ilacý bilirdik biz oysa zaman küflenmenin sert bir rüzgarýymýþ. Gerçekten sevmedik belkide!!!! Bencilliðin bayraðýna sarýlýp zafer çýðlýðý attýk arkadaþ bulduðumuzda. Neyi paylaþamadýk Neyi çaldýk birbirimizden. Þimdi yalnýzlýk denizlerinde sessiz birer liman gibiyiz. Çoktan yitip gitmiþ yüreklerimizdeki sevgi Küf tutmuþ üstümüzdeki ten.............................alev yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.