ben öldüm onlar ebedi mi kaldýlar..?
sýcaklýðýný yitirmiþ bedenimi bir kaç metrelik
topraklara saldýlar
bedenimin üzerine karanlýðýn kapatýldýðýnda
kozasýndan bir kelebek gibi ayrýlmýþ ruhum
uzanýyordu sonsuzluða
ve arkalarýna bakmadan
hayat devamediyor þarkýsýyla yanýmdan ayrýldýlar
haklýydýlar
bende öyle yapmýþtým zaten
o zaman bende ölü ölü bakmýþtým
bende öyle sanmýþtým
tâ ki
kabuðum çatlayana kadar
aslýnda sanýyordumki daha
bir çok þiir bir çok hikaye yazabilir
bir çok yer gezebilirdim
sanki sonsuza
çok büyük þairdi çok büyük yazardý
nesi vardý aslýnda
hiç
bedenin
farketmezdi ona
hangi renkti gözlerin
sonu bir kaç karýþ mezardý
uyuyarak gezerin
ne çok kararlar almýþtým oysa yarýna
yarýn sanki elimdemiydi benim
hiç bir zaman hiç bir gün ölüme hazýr deðildim
ben neyi bilmek istemedim ?
ne açlýk ne susuzluk vardý artýk
ne de yarýna hayallerim þikayetlerim
ben öldüm onlar ebedi mi kaldýlar.?
ölmeseydim hayatýmýn en güzel hikayesini yazacaktým oysa .!
istersen sende hayatý bir þiir hikaye gibi görürsün
ya da vazgeçip ölmeden önce ölürsün /dedim
ve ben öldüm:!
sevgilim hayatým aklýma hep sen geliyordun her zaman
gelmiyordu hakikat olan ölüm..............................