Hüzünlüyüm Ben
Özlem ateþiyle, yürek daðlarým,
Yine hüzünlendim hasretinle ben,
Bülbül dertli öter,viran baðlarým,
Yine hüzünlendim hasretinle ben.
Çaresiz kalmýþým sabýr eyledim,
Yare haber salýp,gelsin,söyledim,
Kaderimmiþ benim nettim neyledim,
Yine hüzünlendim hasretinle ben.
Sýnavdayým hayat gülmez yüzüme,
Özledim,kulak ver,benim sözüme,
Geceleri uyku girmez gözüme,
Yine hüzünlendim hasretinle ben.
Çileli hayatým beni yoketti,
Acýdýr sözlerin sanki tokattý,
Özlemin kahretti derdim çoðalttý,
Yine hüzünlendim hasretinle ben.
Kul Armaðan gelmez onun uykusu,
Anla artýk yoktur senden korkusu,
Ýstesen vermez o,hiç bir damla su,
Yine hüzünlendim hasretinle ben.
Adem Armaðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.