K/adın...
yine sensin beni efkara mucbur kýlan
hala mazideki aþkla anan
kaybolan bahara soran
didik didik etsen de göreceksin
ruhumda senden kalan derin yara var
býrak acýsýný ben çekeyim
yoksa daha çok aðlarsýn /.../
Sen masalsý düþlere salýncak kurup sallanýrken
O ipin þansýný düþünürüm içimden
Kaldýrýmlara yorgun adýmlar düþer
Günün o aðýr gecesi yükselirken
Hep kendimden giderim ben
Belki de hiçbir yerden gidemeyiþim bu yüzden
Bazen beyaz bir bulut olur
Kuyruðuna asýlýr uçurtmalarýn
Bazen rüzgâr da gözü yaþlý yaðmur
Gün dolusu bir pencereden b/akarým
Merhaba,
Hoþ geldiniz...
Ama hüzünlü geldiniz
Ömrümüzün sonuna dek yüreðimizi emanet etmiþken
Keþke veda deðil de bir mola verseydiniz
Hep kendimden giderim ben
Belki de hiçbir yerden gidemeyiþim bu yüzden
Vefalý bir ziyaretçi gibi
Aksatmam Ýstanbul’un gecelerini
Emekli ettiðim sokaklar
Cenazesine katýlmadýðým barlar
Üþüdüðümde yaktýðým tahta masalar
Anlamý kalmadý bu gidiþlerin
Ne anlamý kaldý
Ne sen
Adý yok bu hasretin
Hep kendimden giderim ben
Belki de hiçbir yerden gidemeyiþim bu yüzden
Gitmek ama nereye
Yüreðinin sýnýrlarý duruyorken yerli yerinde
Bu anlamsýz kaçmalar niye
Bozuk zamaný doðru gösteren saatleri kurmak niye
Neyin talaþý var içinde
Seni karþýlayacak olan yine senken
Öz keþfi tamamlamýþ sufi gibi
Nereye dönersen dön
Kendine yetiþemeyecek olan
Yine sen
Hep kendimden giderim ben
Belki de hiçbir yerden gidemeyiþim bu yüzden
Yünden yapýlmýþ toprak gibidir elbisen
Ölü ama varlýk iliþkisi
Þiirin hammaddesi
Aþk gibi
Biz hep gideceðiz
-baki duygusu söze, sözden öze dayanan-
Kýrýlgan yarýlarý tartan
Ama hiçbir zaman anlamayan
Bir bilgenin avuçlarýnda
Yalnýz kendi için var olmuþ
Ýnsan
Evet, yine günahlarýmýzý sevaplarýmýzla
Ýnadýna yarýþtýracaðýz
Aþýk olacaðýz
Seni sende öldürüp, kendimde kalamayýþým bu yüzden
Bir gün yine aþk olurum ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.