Bu aþkýn bir uçurum aklýmýn yamacýnda
Sözlerinle bir yaprak gibi dökülüyorum
Kalbim kuru bir elma þu hayat aðacýnda
Düþmemesi için ben, sana bükülüyorum
Çoktan çürüyüp gitmiþ bu aðacýn kökleri
Beni yeþert yeniden, dalýmla çiçek açsýn!
Þiir okuyup aðlat! Çölden kurak gökleri
Çayýr gibi kurumuþ, saçlarýma su saçsýn
Senin kadar Soner de küskün kendine inan
Zamaný beyaz kefen etmiþ ölçüp biçmeden
Sana sevdayý miras býrakýyor bu insan
Sekerat þerbetinden iki yudum içmeden
Kökümün sitilleri, yerin altýnda saklý
Ýplerden çeker gibi çekiyor zebâniler
Dallarýmý buduyor, zaman eli býçaklý
Onlarý yakmýþ odun gibi gülyabâniler
Bu ateþte yanmayan yegâne þeyse kalbim
Bu kül aðaçtan kalan iþte bu çekirdektir
Ýster özenle yeþert, istersen at habibim!
Þu içimdeki aþkýn, yemin olsun gerçektir
Soner ÇAÐATAY (15:59) 14 Aðustos 2011 / Wuppertal / Almanya
Not: Seni çok seviyorum