KONSOLOS OSMAN
Zaman muðlak, yaklaþýk yirmi otuz yýl önce.
Türkiye’ye tatile gelir Osman Emice.
Memleketinde bir ay boyunca gezer tozar.
Sayýlý gün deðil mi tükenir azar azar.
Hüzünlü dönüþ günü nihayet gelir çatar.
Osman Emice, son kez evrakýna göz atar.
Atar amma geçmiþtir pasaportun süresi.
Bulunur mu ki bunun tez zamanda çaresi.
Emniyet, konsolosluk galiba uzun iþtir.
Üstelik zaman da yok tatili de bitmiþtir.
Osman kýzar; patlatýr o sinkaflý küfürü.
Patatesten halleder bir pasaport mühürü.
Pasaport tarihini uzatýr kafasýnca.
Tamam der imza atýp bir de mühür basýnca.
Kendince getirmiþtir iþi katakulliye.
Ya Allah Bismillah der varýr Kapýkule’ye.
Biraz uzun sürmüþtür pasaport inceleme.
Osman Emice’deki, boncuk boncuk terleme
Yakalar götürürler Osman’ý Emniyete.
“Konsolos Osman”dýr o, manþettir Hürriyet’e
HAKIKI KABAKCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.