Dün gece uyurken sen uzaklarda
Resmine baktým söken þafaklarda
Biri vardý ellerini tutan yanýnda
Gitmeliyim çok uzaklara
Buruk oldu içim
Ben deðildim yanýnda ki
Býrakma beni dercesine
Sýmsýký kavramýþ ellerini
Eðilmiþsin üzerine minnet borcu gibi
Gitmeliyim gözlere gelmeden seli
Ýçim cýz etti birden
Gitmeliyim sessizce senden
Veda mektubu yazdým o resimle
Cesaretim yok göndermeye
Gitmeliyim yitercesine
Mutlu olmayý düþlemiþtim
Yýllar sonra sen ve ben
bulmuþken bizi yeniden
Gitmeliyim severken
Hakkým deðil bu aþk benim
Peþimi býrakmýyor vicdan sesim
Kaybeden hep ben olurum aþk ta
Kabuk tutmuþ yaralarýma
Hançeri vurup tekrar kanatma
Gitmeliyim beni anla
Vazgeçelim yol yakýnken
Bilmiyorsun içimde kopan fýrtýnalarý
Dindirmiyor hiç bir teselli sözleri
Gitmeliyim geldiðim gibi
Beynimde dolaþan çýngýraklý yýlan
Sokuyor beni an be an
Salýyor zehrini yavaþtan
Öldürüyor ruhumu uzaktan
Gitmeliyim baþlamadan
Ne olur anla beni
Bilsen seni nasýl sevdiðimi
Yakamam ne seni ne o resmi
Gitmeliyim daha gelmedim ki
Kurban gerek bu yolda
Feda ediyorum kendimi
Yangýným yüreðimde küllenmeli
Sevgilim ben bu volkanla
Gitmeliyim yüreðin yanýmda
BÝRGÜL AL 13-08-2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.