Bir uçurumun tepesinden, Tepe takla düþerken Ensende her gün Azrail’in nefesini hissederek Bir dala sýký sýký tutunmak gibidir yaþamak Ýþte geçen o yýllara inat, Ha koptu dal, ha kopacak diye biçare beklemeyerek Ýþte sana inat, iþte bana inat, ve hatta O’na inat Yaþýyoruz ya hala ulan diye haykýrarak Bir umuda sýmsýký sarýlmaktýr yaþamak Ancak asl’olan sevdanýn sözlerinde Kendini bulmaktýr yaþamak. Her þeyin sevgiyle baþladýðýnýn bilinciyle… Ölüme meydan okuyabilmeli insan yeri geldiðinde, Umarsýzca, sereserpe, serkeþ bir halde. Yansýtarak sevgisinin ýþýðýný evrene , Sonsuza dek ýþýmaktýr yaþamak; Allah’ýn gözlerinde...
Heidenheim, 13. Aðustos 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Madk65 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.