dur
nereye böyle
hani daha pek çok þey vardý
yaþayýp
paylaþacaðýmýz birbirimizle
sen beni benimle
ben seni seninle
hani bakacaktýk
ta en derine
yüreðimize
ve ölecektik ya hani
gözlerimizde
ama sen kapa gözlerini
dudaklarýndayken dudaklarým
ki coþsun hayat içimizde
ölmek yerine
saklanmalý þimdi bir hikayenin içine
ve anlatmalý her þeyi
yüzüne yüzüne
ölüm de olsa nihayetinde
yeni bir dünya büyütmeli
içinde kurulu senlik sözlere
ve çoðalmalý benimkiler de
kendi düþlerimde
ama biliyorum
gideceksin sen yine de
belli her þey aslýnda
geliyor ya eylül
sararacak ya her yan
o halde
oturtmalý hüznü sapsarý
hazanýn baþköþesine
bu yüzdendir ya iþte
þiirler de
yürek de
mevsim gibi sarý
ama biliyor musun
yeterdi aslýnda
sevseydin biraz da
bendeki rengi
gidiyorsan eðer yine de
iyi sakla buselerimi
iyi bak onlara
yokluðumda
eylülü býraksan da kelimelerime
yanacak tenin kýpkýrmýzý
caddelere düþmüþ bir yaprak gördüðünde
atilla güler