Bir garip olarak cýktým hayat yoluna Deger gördüðüm babamdan oldum Boðazimda kalan ekmek misali Þevkatý kalbimin derinliðýnde kaldý
Nazlanacak ne babam ne annam vardý Cocuklugu babamin ölümüyle gömmüþtüm Gencligimi sýrtýmda ot yüküyle soldurdum Ayaklarým mevsým nedýr bilmedem yürüdü
Ya caný acýrdý yada soguktan buz keserdý Asil kiþ mevsimim yüregimde bitmek nedýr býlmedý Gönül verdiðim sevdam bile buz tutmuþ yüregimi cözemedi Sevený kendimden cok sevdimde ‘seveným nedir bilemedim’
Gözlerimde yaþlar icimde hüznüm eksik kalmadý Tutunduðum onca dallar avuclarýmý býraktýlar Hergün düstüm hergün ýtýldým ama gocunmadim Cünkü benden olan eser YANI biricik oðlum tutundugun tek direðim oldu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Denizlerin_sairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.