Muhtaç eyledi…
Hep ölüp dirildim, inan yaþarken,
Kader beni sana, muhtaç eyledi.
Ýnsan ile dünya, dolup taþarken,
Kader beni sana, muhtaç eyledi.
Dikilirse bir gün, olurya büstüm,
Açýkta kalmasýn, örtülsün üstüm,
Sana deðil inan, kadere küstüm,
Kader beni sana, muhtaç eyledi.
Yüreðim yanýyor, dumaným tüter,
Ýnsafa gel ey can, bu kadar yeter!
Kýz bana bu çile, ölümden beter,
Kader beni sana, muhtaç eyledi.
Kýrýldý tuttuðum, her bir dallarým,
Çaresiz kalmýþým, baðlý kollarým.
Sana çýkar sana, bütün yollarým,
Kader beni sana, muhtaç eyladi.
Kýz keyfin yerinde, kasýl ha kasýl,
Sazlý sözlü her gün, verdiniz fasýl,
Nasýl dayanýrým, söyle ben nasýl !
Kader beni sana, muhtaç eyledi.
Remzi der ki; defterimi dürdürür,
Arkamdan alemi, bana güldürür,
Bu dert iflah etmez, beni öldürür,
Kader beni sana, muhtaç eyledi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.