Keþke sana sesimi duyurabilseydim.
Keþke kalbimin derinliklerini
Bir aynayla gösterebilseydim.
Ama hiç baþaramadým.
Yaþarken seni yaþayamadým.
Ölürken yaþýyacak mýyým seni
Bilmiyorum, hiç bilmiyorum.
Hâl diliyle çok yalvardým;
Yalvarmaktan tükendim, bittim
Elberfeld yollarýný sorguya çek!
Anlatsýn sana, nasýl aðlayarak eve döndüðümü.
Anlatsýn semaya, sana nasýl baktýðýmý.
Kaç defa Azrâilʼi evime davet ettim.
Ama göndermedin bir kere
Ben hayatýmda ölümü hiç istemedim;
Fakat kendimle her gün boðuþmaktan yoruldum.
Her gece ruhumu recmediyorum;
Tevbe taþlarýyla. Nerde Hazreti Ýsa?
Ne zaman gelecek, ruhumun Mesihʼi?
Ne zaman öldürecek içimdeki Deccâlʼý?
Neden beni býraktýn bu çölde?
Rûhumu sokuyor günâh akrepleri.
Su diye hayâl vahalarýnda dolaþtým yýllarca.
Neden bir damla su vermedin?
Ellerim her gün açýk. Kurudu avuçlarým.
Damarlarýmda kan; gözlerimde yaþ kalmadý.
Artýk bu çöllerde bir kadavrayým.
Baþým bir yerde, gövdem bir yerde.
Kalbimi termit karýncalarý yüklenmiþ, götürüyor
Dur diyemedim onlara. Herþeyim gitti, herþeyim
Yirmi yýl bir yýlan gibi kývrýldým
Yataðýmda acýdan, kederden, ýzdýrâptan
Baþýmý kollarýmýn arasýna aldým ve aðladým
Duydun mu hýçkýrýklarýmý, duydun mu bir kere
Saðým ve solumdaki melekler de mi demedi?
Sana aðladýðýmý, neden söylemediler?
Niçin söylemediniz melekler?
Niçin susuyorsunuz öyle?
Yalvarmaktan dilim kururken
Gözlerim hep ýslaktý her gece
O gecelerden biri de iþte bu gece
Saðýmdaki melek! Aç avucunu!
Al götür þu gözyaþýmý!
Semâdaki sevgilime, birtaneme
Bir günâhkarýn en güzel hediyesi
Bir damla gözyaþýdýr
Hadi al götür!
Soner ÇAÐATAY (03:30) 10 Aðustos 2011 / Wuppertal / Almanya
Not: Bu satýrlar bir insan için yazýlmamýþtýr.