Ağrı Baş Kaldırıyordu Nemruta

Arýndan çatlamýþ
Üryan gecenin zifiri karanlýðý
Susarken gökyüzüne

Ay hýrsýndan dökülüyordu
Ay yüzüne

Rüzgârlar
Ters esiyordu sanki
Yýldýzlar karanlýðýn koynuna sýðmýyor
Gökle yer, birleþiyordu ruhumda

Bin seneden elli sene, eksik yaþamýþ
Nuh;
Gemisini inþa ederken
Yüreðimin karanlýk sokaklarýna
Yitik hayalin gözlerime düþüyor
Ve
Tufanlar baþlýyordu damarlarýmda

Ey sevgilim
Yýkýlýyordu daðlar taþlar
Yarýlýyordu gök
Boþalýyordu saðanaklar gecelerime

Sensizliðe
Boðuluyordu fahiþeler ellerimde
Titrek güneþ doðmuyordu seherime
Sancýlý þafaklar
Yorgun beden býrakýyordu yarýnýma

Suskular
Susturuyordu çýrpýnan yüreðimi
Sinemin üzerinden iki güvercin uçuyordu
Konmak için topraklarýna
Her uçuþ ümitsizlikle sonlanýyor
Hücrelerim isyana kalkýyordu dimaðýma
Ve
Damýtýyordu benliðimi yokluðuna

Beklide son uçuþtu bu, konmak için diyarýna
Gidenler gelmiyordu. Ey sevgilim
Sancýlý yorgun gemim konarken aðrý daðýna
Sen susuyordun gözlerime
Yüreðim boþalýyordu ellerine
Aðrý baþ kaldýrýyordu Nemruta
Ama sen yine susuyordun, gözlerime

Sosyal Medyada Paylaşın: