Bir ben ve bir yok
Sensizliði haykýran bu sessizlikte
Susacak kadar yürekli ol!
Tüm caddelerde adýn yazýlýyken ismimin yanýnda
Üþürken kutup ayýlarý ve penguenler
Çölleri mekan tutmuþ bir mecnun arama telaþýndasýn.
Kýrýlmýþ anýtlara boþuna bakma.
Hiçbirinde silüetin yok.
Boþ yollardan sildim ismini.
Artýk sende benim gibi bilinmezkiltesin.
Kýyamet kopacak yakýnda! bilesin...
Hep söðüt gölgen olan ben
Bir yapraklýk kanat germiyecek,
Korumak için zülümkar ateþten seni.
Ve düþerken bir bir þehirler...
Hiçbirinde ben olmýyacaðým.
Kýyamet senin ismini, cismini,
tenini terini,beynimden pütürlü bir spatulayla kazýyýþýmla olacak.
Birdenbire tedirginlik içinde koþtururken bir o yana bir bu yana
Aslýnda olmayan seni ve hiç olmamýþ beni arýyacaksýnn
Anbean daraltan,nefessiz kýlan o puslu engamede;
Düþünürken bezgin ölüm öncesi her fani gibi geçmiþi
Film þeridi gibi gözünün önüne gelecek anýlar puslu ve nemli.
Hiçbir anýn net olmýyacak þaþýrýp kalacaksýn.
Anýlar bile kalmamýþ onu farkedeceksin, geriye kalansa üç beþ gereksiz teferruat,
Hiçbiri gölgen olmýyacak ,
Kanter içinde biterken,yokolurken bir tebessüm estirmiyecek yüzünde.
O an anlýyacaksýn hayatýn bir ben ve bir yok olan kýsmýný.
Elveda...
Susacak kadar yürekli ol artýk.
Çünkü zamansýz gözyaþý hiçbir fideye hayat veremez.
Geç kalýnmýþ bir piþmanlýða.
Elveda...
Mehmet KOVANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.