benim adým yalnýzlýk mavinin en derinini kuþansamda lacivert gecelere uzanýr tüm yollar
çocuksun sen oyuncaðý elinden vaktinden evvel alýnmýþ sesin coþkun bir deniz gibi vursa da kýyýlarýma mevsim artýk sonbahar ve içimde susmayan hüzzam bir þarký var
benim adým yalnýzlýk ne içimdeki özlemi anlatacak ne de yaðmurlarý durduracak takatým var
çocuksun sen bu zamansýz ayrýlýk ta kimyasý bozulan hiç büyüyememiþliðin bundan hýrçýnlýðýn bundan üþümüþlüðün bundan
benim adým sa yalnýzlýk kör kuyularda tek dayanaðým asam
ýþýða dýr artýk yolculuðum düþsem de incinsem de gün gelir þiir olur düþerim bir köþeye gün gelir savrulurum bir eþiðe
susuþlarým sa susamýþlýðým dan dýr yanýlýr bir menbaa ararým kana kana içip serinliyim diye iþte bu yüzden hiç büyümez içimdeki çocuk
çocuksun sen çocuk týpký benim gibi seninde adýn yalnýzlýk
susamýþlýðýn/m aþka bitmez bu yolculuk
adýmýz yalnýzlýk
03.08.2011 ferhan erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
maskelimelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.