TEK KİŞİLİK İFTAR SOFRASINDA KALMIŞIM!..

kiraz vurgunu al yanaklarýna uzanabilseydim
söndürseydim ayrýlýk közlerinini
daðlar ötesi uzaklýklar daðlar yüreðimi
keþkeler karanlýðýnda boðulmuþum
piþmanlýðýn duvarlarýný yýkamadým
’kader’ dedim, kelepçeler vuruldu gelmelerime
ayaðýma dolanýp kaldý çaresizliklerim
nasýl da eziliyor garip gönlüm!..


tek kiþilik iftar sofrasýnda kalmýþým
iftarlarýmý sensiz açamýyorum
ezan sesine hasret bekleyiþlerdeyim
sen de yoksun þu mübarek günlerimde
ramazanýn bereketi yok burada
el ele camilerde teravihleri kýlamadýk
pür neþe içinde meddahlarý seyretseydik
lakin ayrýlýklarýn kýskacýndayýz biz!..


eþ, dost, canlarýn sofralarýnda olabilseydim
kimsesizliðin acýlarýný dürüp yapýp açýyorum iftarý
gözyaþlarýma banýyorum ekmeðimi
ne çorbanýn, ne de aþýn tadý-tuzu var
ramazan pideleri bile kokmuyor bana
baklavalarýn dilimlerine tuzlar serpiþtirilmiþ sanki
zehirleþen lokmalarýmda fersizleþiyor yüreðim
sen... illa da sen diyor yalnýzlýðým !..


Zafer Direniþ
...

8 Aðustos 2011 Pazartesi 22.30 Lahey

Sosyal Medyada Paylaşın: