çýkmýþ üzerinden zaman
kýyafeti yalnýzca insan
içi boþaltýlmýþ vicdan
nasýl izler katliyamý o an
susuyorum
bu ýsýtýlmýþ aþ gibi
önümüze konuluyor
aslýnda yýllardýr oralarda periþan
içi belirsiz vicdansýlar izler bu sahneyi her zaman
aç bir çok çocuk binlerce insan
kýzgýn kumlarda bir lokmaya boðuluyor
ey arsýz zihniyet vicdansýz medeniyet
iblis tükürmüþ iç yüzüne it
sen çað atladýn
sen ölümsüzlüðün peþinde koþan ahmak
sen boðazýmýza dizdin bir yudum lokmayý
sen babasý iblis annesi soysuz
dünyanýn (o) çocuklarý
ýsýtýp ýsýtýp koyma önüme soysuzluklarý
tutup elinden kaldýracaðýna
kameraya çekiyorsun o çocuklarý
sen insan olmayan suret
iç dünyasý çoktan satýlmýþ zihniyet
mubarek ramazan ayý
manevi duygularýn doruk zamaný
alemin tam sömürülme aný
biz ne aydýnlatmayan fenerler gördük
þimdi al bohçaný git
it
doðuda anadoluda batýda
gazzede o güzelim bosnada
binlerce þehit var anakarada
uyanmalý bu millet
tek sorun var bu ülkede
o da yalnýz yýllardýr ankarada
benim ülkemdeki açlýk daha büyük
benim ülkemdeki acý daha büyük
benim ülkemde boy boy fidanlar yýkýldý
benim ülkemde ne gönüller yakýldý
binlerce günahsýzýn katilini tutmak ne akýldý
biz ne fenerler gördük aydýnlýðý olmayan
uyan
biz ne fenerler gördük kendini aydýnlatan
ankarada
büyüyor gözü açlýk............................