ADAM OL OĞUL

Bir kara lastik,bir tahta bavul,
Oniki yaþýmda gurbete düþtüm.
Dediler adam ol öyle dön oðul,
Gözümün yaþýyla gedikten aþtým

Katýrla getirdi büyükler beni,
Beklemeye baþladýk kara treni.
Bir hüzündür kapladýki sinemi,
Sanki yer yarýldý boþluða düþtüm..

Vagonda yer yoktu kaldým arada,
Üstüme titreyen anam nerede.
Diyerekten düþündüðüm sýrada,
Dost tanýdým sohbet ettim kaynaþtým.

Gece gündüz hiç durmadan yol aldýk,
Tren istiminden simsiyah olduk.
Dört saat tehirle nihayet geldik,
Etrafa bakýnca gerçeðe þaþtým.

Vapur Karaköye yanaþtý indik,
Orada bekleyen paytona bindik.
Taksim meydanýndan þiþliye döndük.
Halamý görünce yanýna koþtum.

Üçbeþgün misafir ettiler beni,
Ardýndan bir yurt’a kattýlar beni.
Dövdüler vurdular ittiler beni,
Ýçin için aðlayarak dolaþtým.

Zeki Ateþ’im ben çektiðim çile,
Þiire yönelmeme oldu vesile.
Adamlýðý býrakýn bir þair bile,
Olamadým amma artýk bulaþtým.




Sosyal Medyada Paylaşın: