Büyük bir iz kaldý kalbinde yaþadýklarýn, yaþamak istediklerin. aþk bumu diyorsun,kýrýldý kalbin yaþayamadýklarýn,hayal kurmana artýk izin vermeyecek terkedildin, belki artýk hiç sevemeyeceksin aðýr darbe aldýn sevdadan malup ilan edeceksin kendini...
yücelttin onu içinde tertemiz sevdin sen, bembeyaz bulutlar gibi.. lekelediler beyazýný,gökyüzü kara bulutlarýn artýk... o artýk yok,beraberinde götürdüðü yýllar... senin göðe sýðmayan sevdan onun için sadece bir kaç adým Son sözünü söyler aldýrmadan çeker gider Sevmiyorum der biter!
o artýk yok!yaralýsýn ayaklarýn yerde, kanatlarýn yok hiç bir güzelliði göremiyorsun baþýn yerde gezersin hep oysa tepende uçuþan kuþlar vardýr göremezsin pencerende seviþen kumrularý silemezsin beyninden anýlarý iþitmiyorsun hiçbir teselliyi sadece nefes alýyorsun vermek istemeyerek
sonrasý yalan, kocaman bir yalan! seven sevmiþtir,hakkýný vermiþtir. terkeden sevmemiþtir, gitmiþtir her þey bitmiþtir düþünceler arasýnda kaybolurken, kendini aradýðýn olur bazen...
o artýk yok güneþ sadece doðup batýyor yanýp sönüyor sadece yýldýzlar sadece aðaçlarý suluyor yaðmur hiçir þeyin anlamý yok herþeyin göründüðünden hiçbir farký yok ve sen sadece nefes alýyorsun...
o kadar masumsunki, yeni doðmuþ günahsýz bir bebek gibisin o kadar yorgunsunki vakit tamamdýr Allah’ým diyen, ihtiyar gibisin... Sosyal Medyada Paylaşın:
FIRAT EZEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.