BU YARALAR AZ, BU ŞİİRLERE...

Cehennemin kapýsýnda öderiz elbet, suçlu þiirlerin hesabýný
içimizin sokaklarýnda tanrý iþitmez pejmürde düþlerin iniltilerini...
akþamýn namlusunda, yalnýzlýðýn kýyýsýna vurur cesetlerimiz!..

- B. ERDOÐMUÞ -

Sevginin küresel kuraklýðýnda;
hayatýn yakasýnda ellerin-
yaþamýn omurgasýnda yarayý besleyen þiirlerin...
sen, baþkasýna dost, kendine düþman!
sen, okyanusun kursaðýnda Mayakovski’nin umutsuz kayýðý
hiçbir yere ait olmadan
herkese fazla, kendine eksik...

/ Sen, baþkasýna kalabalýk, kendine yalnýz
herkese doðru / kendine yanlýþ.../

Baþkalarýnýn rüyalarýna yattýðýn uykularda
trajik bir andýr; gitmenin bozbulanýk yollarýnda
sadece bir andýr hayatlarýmýza iliþen
gör ki bu yaralar az, bu þiirlere
þu geniþleyen yüreklerde...

Silgisi yok yaþananýn,
tarihin kanlý sayfalarýnda
anlamý yok artýk, þiirin þakaklarýnda gün batýmlarýnýn
iþte böyle parçalana parçalana-
uçurum bakýþlarýnda Nilgün Marmara’nýn...

*


Zamanýn geçmediði yaralarda
içimize kök salan yalnýzlýðýn tohumlarý...
sürüklendiðimiz hüzün kapanýnda,
çürüyen bir hayat bizimkisi, yalnýzlýðýn ýssýz gövdesinde
ama, sen kendinden baþkasýný (arama) sen kendinden baþkasýný...

Düþün!
kendini intiharla onaranlarý
ayak basýlmamýþ uzaklýklarý
bir cümle düþün, bir þiir yaz ve içine saklan
en býçaklanmýþ bir yerinde hayatýn; yaralan;
yarana saklan... yoksa nereye koyacaksýn yüreðini..

Suçlu bir seviþmenin dehþetinde; ürper!
acýyý sahiplen, anlamýna kavuþ
þiire sancýlan, sevgiye borçlan
kendine yaslan ve geceye saklan
günlerin, yasaklanmýþ sevgiler haritasýnda
namuslu bir yalnýzlýða sevdalan.

Sevginin çöllerinde bir bedevi hüznüyle
kalbini göm! kalbini yanlýþ yalan aþklara...
bilgiyi sayýkla, ýþýðý büyült karanlýklara
yangýnýný körükle, kendini ertelemiþ býçaksý kavuþmalara
ve nihavent makamý bir elvedanýn zonklayan damarlarýnda
Leyla’yý kýskan, Kerem’i yan, Mecnun’u çöllere sal...

Ve hiçbir þey sorma..
çünkü her þeyin cevabý insanýn kendisindedir...

(Birdal ERDOÐMUÞ)

Sosyal Medyada Paylaşın: