Dün gece sabahladým Sahilde salaþ bir kýr kahvesinde Gökyüzünde yarým ay Denize süzülmüþ ýþýltýsý Hep seni düþledim O an hep yanýmda ol istedim Bir yanýn sað tarafýma oturdu Diðer yanýn esmer teninle beni sarmaladý Benmi hülyadým sana Senmi Hülya oldun o an Gözlerimi yumdum bir ara o anlýk karanlýðýmda ýþýk oldun umutlarýma Hiç duymadýðým bilmediðim iþitmediðim sesin çýnladý kulaklarýmda Bir ara uzaklaþtýn sonrasýnda kah rüzgar oldun yanaþtýn Tenimde dolaþtýn Kah ilerleyen saatlerde meltem oldun ýlýk, ýlýk sarmaladýn Yeter bu kadar hayal dedim kendime Saldým seni senin kendi enginlerine
Býraksaydým biliyorum susmazdýn Aþký ya gözlerimde manayý ya bedenimde arardýn Sonra gelmek isteyiþin gibi Terkedip geri döneceðin gelirdi aklýma Ben hayallerde bile aldanýþý kabullenemezdim Ben sessiz derin çýðlýklarla susardým kendimi yakardým Çünkü ben gamlý hazanken Sen düþlerde bile ulaþýlmazdýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
hülya hicran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.