bön bön bakan heykeller gibiyim donmu$ ve öylece kalmi$ nabzi atmayan,unutmu$da kimseyi kafaya takmayan
arayasim yok ne anami nede babami kader yazmi$ cokdan fermani kimsesizler gibi göcüp gidecegim bu diyarlardan
ramazan geldi ve mazi gözlerimde canlandi ya$anmi$da unutulmu$ günlerin esaretinde yerimde sayiyorum bir adim ileri gitsem,ayagima hatiralar takilip yerlere seriliyorum
güne$ batipda karanliklar cökünce ben ya$amaya ba$liyorum gecelerin efendisi oldum,arkada$im yolda$im ay ve yildizlarla baki$arak konu$uyorum hükmediyorum samanyoluna,kayan yildizlarin arkasindan ko$uyorum
dokunmasinlar bana ben böylede cok mutluyum sessiz cigliklarim yankilaniyor evimin dört duvarlarinin arasinda sus pus olmu$ dilim, cit cikartmadan yaziyorum yaziyorum gecmi$ime gelecegime söverek
neden bana yanlizlik,neden bana kismesizlik,neden bana önemsizlik sanki cokda umurlarindaydimda,bana ahkam kesiyorlar kar$ima gecip söver gibi,yat artik yat,kendi kendini mahvediyon diyorlar neler cekdigimi,ne hallerde ayakda kaldigimi birtülü görmüyorlar
ölüyom demekle ölünmüyormu$ ki,ya$iyorum ben hala ölmedim ki terkedilmi$ ruhumu karanliklarda acilan yalnizlik cukurlarina gömemiyorum ,izin vermiyorlar ki muradima eremedim, bu yalan dünyadan ben heves alamiyorum ki bele$e harciyorum ömrümü, tadina vardigim günler parmakla sayilma,ya bir yada iki
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban gülü(gurbetbaci) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.