sahipsiz duygularýn öznesi olmadým hiç
yaptýðým her eylemi hesaptan geçirerek
bir sonraki fiiliyatýma devam etti
izin vermedin birileri
arkamda dedikodu çalsýn
sazýmý elime alýrken hep doðru sözü konuþtum
-leyla için bülbüli sesini eksik etmeyen
mecnun bu mýsrama þahittir-
hak hukuka riayet ettim
menfaati
kolaycýlýðý zayýflýðýn yegane alameti iþaretledim
ki ölümün biraz sonra bana gelebileceði desturüyle
hareket etmeyi iyi huy saydým kendime
ve kendim için tattýklarýmý
baþkalarýna zarar vermeyecek þekilde
yerine getirdim davranýþlarýmý
dünyayý sadece bugün (g)örmedim
-ay’a aþýk geceler tanýktýr bu alçakgönüllüðüme-
Sahipsiz duygularýn sahibi olmadým hiç
sevdim mi tam hissettim
ellerimi çocuklarýn baþýndan
kalbimi büyüklerimin hürmetliðinden eksik etmedim
kaydetmedim defterime olumsuz bir tümceyi
-kurduðum bu satýrlar gerçekle arkadaþlýk etmiþtir hep-
ve bir iþe yaramaz serseriliklerim olmadý hiç
dövmeyi
hakaret etmeyi
sinsiliði en son/en mecburi kozum bildim
önce insan olmayý
önce insanca durmayý
ilke edindim zamandan yol aldýkça
-babamýn kulaðýma fýsýldadýklarý bu naçizane þiirimi onaylýyor-